Een advocaat (ook raadsman of raadsvrouw) is een jurist (rechtsgeleerde) die in rechtszaken belangenbehartiger is voor één partij (of meerdere partijen met een identiek belang).

Om als advocaat werkzaam te worden, moet een universitaire rechtenstudie worden gevolgd en dient beëdiging plaats te vinden bij een rechtbank. Gedurende de eerste drie jaren mag de advocaat niet zelfstandig zijn beroep uitoefenen. Hij is dan als advocaat-stagiair werkzaam onder begeleiding van een ervaren advocaat als patroon. Als stagiair dient hij dan nog verplicht de Beroepsopleiding Advocaten te volgen en zes examens af te leggen, onder andere in de vakken Alternatieve Geschillenbeslechting en Tuchtrecht. De Beroepsopleiding Advocaten is in 2013 uitgebreid, met meer aandacht voor ethiek en vaardigheden. Er zijn drie examenkansen per examen aanwezig. Na het voltooien van de Beroepsopleiding Advocaten en de stage wordt een stageverklaring afgegeven. Daarna mag de advocaat zelfstandig werkzaam zijn.

In 1970 waren er 2.063 advocaten en in 2016 waren dat er 17.343. Advocaten werken meestal in groepsverbanden van twee tot enkele honderden samen, en specialiseren zich op een bepaald juridisch gebied.

De Advocatenwet[1] uit 1952 regelt het beroep van advocaat. Alle advocaten in Nederland vormen gezamenlijk de Nederlandse Orde van Advocaten. Deze organisatie is op grond van de Advocatenwet bevoegd regels vast te stellen, waaraan de advocaat zich in het kader van de beroepsuitoefening dient te houden, zoals de inrichting van diens financiële administratie en de beroepsaansprakelijkheidsverzekering. De advocaat dient zich ook te houden aan bijzondere gedragsregels en kan bij overtreding daarvan een tuchtrechtelijke maatregel opgelegd krijgen. In het ergste geval kan hij uit het beroep worden gezet (ook wel genoemd: geschrapt van het tableau). De advocaat is verplicht zich jaarlijks te laten bijscholen en wordt daarop gecontroleerd.

De advocaat heeft evenals de notaris een wettelijk beroepsgeheim. Hij kan – tenzij de cliënt daarin expliciet toestemt – niet gedwongen worden als getuige te verklaren over zaken die hem in zijn functie worden toevertrouwd, het verschoningsrecht geheten. Het wordt als een groot maatschappelijk belang gezien, dat eenieder zich vrij tot hem om bijstand en advies moet kunnen wenden, zonder vrees voor openbaarmaking van wat besproken is. Dit belang wordt zo groot gevonden, dat het een inbreuk rechtvaardigt op het beginsel van de waarheidsvinding in een rechtszaak.

De Nederlandse Orde van Advocaten bestaat uit de advocaten die op het tableau van een van de arrondissementen zijn ingeschreven. Advocaten zijn van rechtswege lid van de Orde. De Orde bezit rechtspersoonlijkheid.

Op grond van de Advocatenwet kunnen klachten over advocaten, al dan niet wegens schending van een of meerdere bepalingen in de vastgelegde gedragsregels uit 1992, worden voorgelegd aan de deken van de Orde van Advocaten in het betreffend arrondissement. De deken kan bemiddelen tussen de klager en de advocaat. Slaagt de bemiddeling niet of wenst de klager de klacht aan de tuchtrechter voor te leggen, dan zal de deken het dossier aan de Raad van Discipline in zijn resort zenden. Tegen een beslissing van de Raad van Discipline kunnen de klager en betreffende advocaat zo nodig beiden beroep instellen bij het Hof van Discipline. Een belangrijke regel is onder meer dat de advocaat zich zodanig dient te gedragen dat “het vertrouwen in de advocatuur of in zijn eigen beroepsuitoefening” niet wordt geschaad.

Op zoek naar de beste advocaten in Maastricht? Neem dan contact op met Advocaat Maastricht!